Razak (1987) werd geboren in Kumasi, een grote stad in Midden-Ghana. Zoals vele Ghanezen uit het noorden waren zijn ouders naar deze stad verhuisd om werkgelegenheid te zoeken. Zijn vader vond er werk als automonteur. Naast de moeder van Razak was hij getrouwd met twee andere vrouwen met wie hij meerdere kinderen had gekregen.
Kort na Razaks geboorte scheidde zijn moeder van zijn vader en verhuisde terug naar Noord-Ghana. Razak groeide op in Garu, waar hij met succes de basisschool en middelbare school doorliep.
Na de middelbare school werkte hij een jaar in het onderwijs om de toelatingskosten van een verpleegkundeopleiding te kunnen betalen. Hij werd toegelaten tot het Nurses’ Training College in Bawku, vlakbij Garu. Zijn vader was bereid een deel van de opleidingskosten te betalen. Deze studie verliep goed; geregeld behaalde hij de beste resultaten van de klas.
Halverwege de driejarige verpleegkundeopleiding, eind 2009, was Razak niet meer in staat om zijn opleidingskosten te betalen. Zijn vader – die inmiddels ongeveer 65 jaar oud was, last had van teruglopende inkomsten uit de autogarage en ook andere kinderen moest verzorgen – droeg niet meer bij aan zijn schoolkosten. De schoolkosten waren zeer snel gestegen door inflatie, groeiende grondstofprijzen en een toename in het aantal aanmeldingen van nieuwe studenten. In drie jaar namen de toelatingskosten van de opleiding meer dan vijfmaal toe. Tegelijkertijd verscherpte de school het betalingsregime, hoewel meerdere studenten de kosten niet konden dragen. Wie niet tijdig betaalde, zou van school worden ontslagen.
Elders staat beschreven hoe wij het vervolg van zijn studie veilig stelden door zijn studiekosten te bekostigen (zie hier). Naar aanleiding hiervan stuurde Razak de volgende twee berichten:
I wish to use this medium to acknowledge the fact that your assistance came at the time I needed a help at most. And so I call it a divine intervention. Notwithstanding I would like to reassure everyone who contributed to ensure that I continue with my studies and that their contributions are used for the exact purpose. This is evidenced by the photocopy of the receipt of the paid fees. Lastly I pray that the almighty God will bless you abundantly.
(26 april 2010)“You have not lived a perfect day unless you have done something for someone who will never be able to repay you.” By Ruth Smelter. With regards to the above quotation, I initially did not take the pain to get the real meaning of such a statement until it manifested itself like a biblical saying. I can’t really express my sincere gratitude to the assistance given to me because the joy is deep down my heart. In fact I don’t know the words to actually describe my joy. My family and I are grateful to you and your colleagues who gave us this assistance. On behalf of my family we say “TUMA-TUMA”.
(29 april 2010)
Razak doorliep de rest van zijn verpleegkundestudie succesvol. In 2011 slaagde hij samen met één studiegenoot als beste student van zijn klas. Hierna werkte hij een jaar als verpleegkundige in dienst van de overheid in het ziekenhuis van Zebilla, vlakbij Garu, zoals voor alle afgestudeerde Ghanese verpleegkundigen verplicht is. Met de afronding hiervan behaalde hij in 2012 zijn verpleegkundigenregistratie.
Razak vond al gauw een baan als hoofdverpleegkundige in een kliniek in Loloto, vlakbij Salaga. In 2015 en 2016 heeft hij een anderhalfjarige vervolgopleiding tot verpleegkundig specialist gevolgd in Kintampo. Deze opleiding werd hem met behoud van salaris aangeboden door de gezondheidszorgorganisatie waarbij hij in dienst is. Van zijn inkomsten betaalt hij intussen de kosten van de (basis)opleiding van enkele familieleden.